کلام امـــ♥ـــــــــیر...

بـسـم ربـــــــــ الـنـقـــــــــﮯ ^{عـلـیـهـ الـســــلام}

 

 

ما را به لذت ناپایدار چه کار؟

به خدا دوست دارم که بستر آسایشم را بر خارهای جانگزای بیابان بگذارم...

و شب همه شب بر آن بالین ناهموار بیدار بمانم...

راضیم که مرا با زنجیر آهنین سخت ببندند...

و در همان کوه و دشت بر سنگ و خاک بکشانند...

ولی...

هرگز رضا نیستم که دلی از کردار من آزرده...و خاطری پریشان گردد...