۰۶ شهریور ۹۳ ، ۰۵:۵۷
پنجره ای از نور...
گاهی وقتها...که ناکامی های زندگیت...
پررنگ میشود...
بختک میشود...
می افتد روی امیدت و همه اش را میمکد...
خدا...
ناگهان پنجره ای از نور به روی دلت باز میکند...
حالااگر این پنجره...پنجره فولاد امام رضا باشد...
خروارها ناکامیت...میشود یک مشت...
که وقتی رفتی و گفتی سلام امام رضاجان...
همه اش اشک میشود...از چشمهایت میریزد بیرون...
سبک میشوی...
دیگر هیچ کدامشان به چشمت نمی آید...
هیچ کدام از ناکامی ها...
غرق اقیانوس امید میشوی...
و برمیگردی...
زندگیت...نو نوار میشود...
+دارم میروم مشهد...
دعاگوی همه تان هستم...
همه همه تان...
شما هم ما را دعا کنید...
یا علی...
۹۳/۰۶/۰۶
فواره های صحن رضا دیدنی تراست
التماس دعا