و لله العزه جمیعا...

خدا جان سلام...

آمده ام تشکر کنم...

بابت همه چیز...

و یک تشکر ویژه...بابت یک نعمت ...

اینکه عزتم بخشیدی...در بین مردم...

اینکه از گوشه و کنار چیزهایی به گوشم میرسد که لایقش نیستم..

اینکه در میان دوستانم....و در هر جمعی...برجسته ام کردی....

یادت می آید آن روز...تعریفی که لایقش نبودم...جلوی همه...

و بعد از پشت شیشه ی اتوبوس نگاهم به آسمان بود و در حیرت بودم از لطف تو....

اَللهمَ مَولای....وَ کَم مِن ثَناءٍ جَمیلٍ لَستُ اَهلاً لَهُ نَشَرتَه...(فرازی از دعای کمیل)

حمله ی کرکس ها...

وحشیانه حمله کرده بودند به لاشه ی یک حیوان بخت برگشته

انگار مسابقه میدادند

هرکدام از دیگری سبقت میگرفت

بلا نسبت شما به یاد خودمان افتادم

وقتی می افتیم به جان آبروی یک بیچاره

مجلس غیبت را میگویم

انگار کرکسها با صاحب آن لاشه فامیل بودند

آخر،گوشتش را خوردند و استخوانهایش را دور نریختند

درست مثل خودمان که تا آخرین ذره ی آبروی مفلوکی را به باد میدهیم

و بعد

فقط استخوانها را به جا میگذاریم

شاید برای روزی دیگر

روز مبادا...