کشتی نجات...
الدُنیا بحرٌ عمیق...
دنیا دریاییست...
بس عمیق...
میخواهی غرق نشوی...
کشتی نجات است...
حسین علیه السلام...
پ.ن:امام کاظم علیه السلام :لقمان پیوسته به پسرش مى
گفت : «پسرم ! دنیا دریاست و در آن ، گروه هاى بسیارى غرق شده اند . پس
باید کشتىِ تو در آن ، پروا کردن از خداى تعالى ، و پُل تو ایمان به خدا ، و
بادبان کشتى ات توکّل باشد ، تا ـ پسرم! ـ شاید نجات پیدا کنى ؛ هر چند من
گمان ندارم که نجات یابنده باشى .
پسرم ! چگونه مردم از آنچه وعده
داده شده اند ، نمى ترسند ، در حالى که هر روز ، از [عمر] آنان کاسته مى
شود ؟! و چگونه کسى که اجلِ پایان پذیرى دارد ، براى آنچه وعده داده شده ،
مهیّا نمى گردد ؟!
پسرم ! از دنیا به اندازه نیاز ، بر گیر و چنان در
آن وارد نشو که به آخرتت زیان رسانَد ، و آن را چنان رها نکن که سربارِ
مردم شوى ، و چنان روزه بگیر که شهوتت را قطع کند و روزه اى نگیر که از
نماز ، بازت دارد ؛ چرا که نماز ، نزد خدا ، از روزه بزرگ تر است» .قصص الأنبیاء : ص 190 ح 238 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 416 ح 10 .
