مهلت...
مریض حال بودم
چشمانم به بی خوابی عادت کرده بود
نمیدانم چه چیز اندوهگینم کرده بود
چشمانم را بستم
به خواب رفتم
و وارد رویاهایم شدم
به محض اینکه خوابم برد
احساس کردم رنگ از رخسارم پرید
مژگانم را بر هم زدم
گویی پدرم را دیدم
گفت: دختر کوچکم گریه نکن
کمی به من مهلت بده
دستش را روی سرم کشید و مرا به سینه ی پاکش چسباند
و در همان حال گفت:دخترم این حال تو مرا خرد میکند
اشکهایت مرا میسوزاند
هر مسافری روزی برمیگردد، صبرت بی پاسخ نخواهد ماند
پس چه شد؟
مگر میشود خواب برعکس تعبیر شود؟
فقط بچه های یتیم و زنها برگشته اند
پس چرا پدرم گفت:دخترم به من کمی مهلت بده؟
به یاد آب می افتم، فقط بچه های یتیم و زنها برگشته اند
با یک خبر و آن اینکه، پدرم در کربلا قطعه قطعه شده
همه به من تسلیت میگویند
مگر میشود خواب برعکس تعبیر شود؟
و رقیه ی سه ساله سر پدر را دید و جان داد...........
+این ترجمه ی یه نوحه ی عربیه که پارسال محرم از شبکه ی ۳ پخش شد...
