بـسـم ربـــــــــ الـنـقـــــــــﮯ عـلـیـهـ الـســــلام
خدا همان کسیست که...
گاهی...محال ترین چیزها را برایت ممکن میکند...
کافیست دفتر خاطرات کهنه ات را ورق بزنی...
همه ی ای کاش هایت...الان...توی مشتهایت است...
+قالَ الإمامُ الهادى علیه السلام: اِنَّ اللّه َ اِذا أَرادَ بِعَبْدٍ خَیرا إذا عُوتِـبَ قَبِـلَ.
اگر خداوند خیر کسى را بخواهد، چنان مى شود که هرگاه مـورد توبیـخ قرار گیرد، مى پـذیرد.
تحف العقول، ص 481.
بـسـم ربـــــــــ الـنـقـــــــــﮯ عـلـیـهـ الـســــلام
این دنیا که سهل است...
و بهشت سهل تر...
جهنم هم که بروم...دوستت خواهم داشت...
خداجانم...
+ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ
اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم.
+ رجب که از دستمون رفت...شعبان رو دریابیم...
+ متن مناجات شعبانیه در ادامه مطلب...
+امام علی النقی علیه السلام:
مَن أَطاعَ اللّه َ لَم یُبالِ سَخَطَ المَخلُوقِینَ
کسى که از خدا اطاعت مى کند ، از خشم مردم باکى ندارد
بحار الانوار ، ج 71 ، ص 182
.............
کاش خدا تحریمش را بشکند...
امام زمانمان زودتر بیاید...
بیشتر عاشقش میشوی...
میدانی که دو فرشته همراه ما هستند...
اعمالمان را میبینند و مینویسند...
حالا بگو ببینم...میدانستی بعضی از اعمال ما از دید این فرشته ها پنهان است؟؟؟
و فقط خداست که از آنها آگاه است؟؟؟
میدانی چرا؟؟؟
که اگر روزی توبه کردی و خدا بخشید...رازی بماند برای همیشه بین خودت و او...که چه ها کرده بودی...
این حقیقت ستار العیوبی خداست...
آخ...خداجانم...شرمنده از همه ی بدیهایم...شرمنده به خاطر همه ی غفلتهایم...شرمنده...
پ.ن:
«إِلَهِی وَ سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتِی قَدَّرْتَهَاوَ....أَنْ تَهَبَ لِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ کُلَّ جُرْمٍ أَجْرَمْتُهُ و....وکُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِإِثْبَاتِهَا الْکِرَامَ الْکَاتِبِینَ الَّذِینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ مَا یَکُونُ مِنِّیوَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوَارِحِی وَ کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیَّ مِنْ وَرَائِهِمْوَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِیَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِکَ أَخْفَیْتَهُ وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ ...»
فرازی از دعای کمیل
ترجمه: اى خداى من و سید من از تو درخواست مىکنم به مقام قدر (و آن قدرت ازلى) که مقدرات عالم بدان کردى و ....که مرا ببخشى و در گذرى در همین شب و همین ساعت هر جرمى ....و هر بد کارى که فرشتگان عالم پاک را مأمور نگارش آن نمودهاى که آن فرشتگان را به حفظ هر چه کردهام موکل ساختى و شاهد اعمالم با جوارح و اعضاى من گردانیدى و فوق آن فرشتگان تو خود مراقب من و شاهد و ناظر بر آن اعمال من که از فرشتگان هم به فضل و رحمتت پنهان داشتهاى همه را ببخشى
پ.ن:ولی حجت خدا،امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ناظر است بر همه ی اعمالمان...همه ی همه ی اعمالمان...کمی به فکر دلش باشیم...
میشود خانه خراب کن...
این را بدان...اشکهایت وقتی برای کسی جز خدا باشد هم...انگار از مسیر خودش خارج شده...
سیل میشود و امیدت را...ایمانت را میبرد با خودش...
غم دنیا را نخور...سخت است در ابتدا...
اما...کافیست به غربت امام زمانت (عج) یک لحظه...فقط یک لحظه فکر کنی...
دلیل محکم پیدا کن برای اشکهای گرانبهایت...نگذار بی بها...هدر شوند...
شاید فکر کنی ناخن های بلند و رنگیت خاص ترت میکند...
شاید فکر کنی مارک داربودنت ویژه ات میکند...
شاید فکر کنی با پاشنه ی بلند،مسلط راه رفتن کار خاصی است...
..................................................
ولی بدان وقتی خاص میشوی...که خدا انگشتش را میگیرد به سمت تو...
و تو را به فرشته هایش نشان میدهد...
و شاید زیر لب زمزمه میکند:فتبارک الله احسن الخالقین...
میدانی که چه وقتی اینچنین میشود...
وقتی از خودت...جوانیت...زیباییت...میگذری به خاطر او...
حرفش را گوش میکنی چون دوستش داری...
قربتا الی الله...
...................................................
چقدر دلم میخواهد یکبار...فقط یک بار هم که شده...خدا مرا به فرشته هایش نشان بدهد...
و بگوید:او را ببینید...او کوچکترین منتظر من است...
پ.ن:
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
خداوند هروقت جوانی را میبیند که به طاعت و عبادت او مشغول است او را به فرشتگانش نشان میدهد و میفرماید:بنده ام را ببینید که به خاطر من از هواهای نفسانیش دست کشیده است.
و من دستم نمیرسد به زرق و برق هایش...
می ایستم و خیره میشوم...
و خیال میکنم داشتن همه ی چیزهای پشت آن شیشه را...
بعد خدا می آید و دستم را میگیرد...
و آهسته آهسته میبرد و سر سجاده ام مینشاند...
و من سجده میروم ...
خدایا شکر بر داده هایت...
صبر بده بر نداده هایت...
اگر بیشتر دادی که فَبِها...
اگر ندادی خیالی نیست...من روبروی تو...سر سجاده ام...
+وَ لا تمدّن عَینیک الی ما متّعنا به ازواجا منهُم زَهرة الحَیوة الدّنیا لِنفتنَهم فیه، وَ رزقُ ربّک خَیر و ابقی.
جنگی درون خودمان...
غوغایی درونمان به پا میشود...
بس نفسگیر...
جنگ بین نفس اماره و نفس لوامه یا همان خودمان...خود خوبمان...
بر سر دوراهی گناه و ثواب...
اماره میگوید برو...لوامه میگوید بمان...
شیطان هُلت میدهد...لوامه میکِشدت...
ناگهان....نسیمی میوزد...نسیم مِهر خدا...
چشمانت را میبندی...نفسی از عمق جان...لبخندی به خدا...پوزخندی به شیطان...
سرت را بالا میگیری...یک احترام به سمت خدا (همان سجده ی خودمان)...
و عقب گرد میکنی و میروی دنبال زندگیت...زندگی خوب و پرنعمتت...
+امیر مۆمنان على (علیه السلام) در دعاى صباح مى فرماید:"و ان خذلنى نصرک عند محاربة النفس و الشیطان فقد وکلنى خذلانک الى حیث النصب و الحرمان"؛ اگر به هنگام مبارزه با نفس و شیطان از یارى تو محروم بمانم این محرومیت مرا به رنج و حرمان مى سپارد و امیدى به نجات من نیست.
+حضرت علی علیه السلام می فرماید:"المۆمن لایمسی و لا یصبح الا ونفسه ظنون عنده"مۆمن خصلتش این است: صبحی را به شام نمی برد و شبی را به صبح نمی آورد مگر اینکه نفسش مورد بدگمانی اوست، همیشه با یک نوع بدگمانی به نفس خود نگاه می کند، مثل آدمی که همسایه خائنی داشته باشد که به او اعتماد ندارد و دائما در فکر این است که این همسایه خیانتی نکند.
برایت غصه دار میشود...
وقتی خوشحالی و میخندی...
برایت خوشحال میشود...
وقتی مضطرب هستی....
آرامت میکند...
وقتی به بیراهه میروی...
نگاه نگرانش به دنبالت می آید...
و اینجاست...که با تلنگری تو را به خودت می آورد...
خدا را میگویم....
این بار سر بر سجاده ات بگذار و برای او اشک بریز...
تاب نمی آورد گریه ات را...میبخشد...
+هر گاه که یکی از بندگان گنه کار پریشان روزگار دست انابت به امید اجابت به درگاه خداوند برآرد ایزد تعالی در او نظر نکند بازش بخواند دگر باره اعراض کند بازش به تضرّع و زاری بخواند حق سبحانه و تعالی فرماید
یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی و لَیس لَهُ غیری فَقد غَفَرت لَهُ
دعوتش را اجابت کردم و حاجتش بر آوردم که از بسیاری دعا و زاری بنده همی شرم دارم.
کرم بین و لطف خداوندگار
گنه بنده کرده است و او شرمسار
(گلستان سعدی)
