برای خدایم...

وقتی بالشت خیس میشود از اشکهایت...

برایت غصه دار میشود...

وقتی خوشحالی و میخندی...

برایت خوشحال میشود...

وقتی مضطرب هستی....

آرامت میکند...

وقتی به بیراهه میروی...

نگاه نگرانش به دنبالت می آید...

و اینجاست...که با تلنگری تو را به خودت می آورد...

خدا را میگویم....

این بار سر بر سجاده ات بگذار و برای او اشک بریز...

تاب نمی آورد گریه ات را...میبخشد...

 

+هر گاه که یکی از بندگان گنه کار پریشان روزگار دست انابت به امید اجابت به درگاه خداوند برآرد ایزد تعالی در او نظر نکند بازش بخواند دگر باره اعراض کند بازش به تضرّع و زاری بخواند حق سبحانه و تعالی فرماید

یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی و لَیس لَهُ غیری فَقد غَفَرت لَهُ

دعوتش را اجابت کردم و حاجتش بر آوردم که از بسیاری دعا و زاری بنده همی شرم دارم.

کرم بین و لطف خداوندگار

گنه بنده کرده است و او شرمسار

(گلستان سعدی)