۱۴ بهمن ۹۲ ، ۱۳:۱۴
ایران جائیست...
گاهی که دلم میگیرد...
پنجره اش را باز میکنم سمت جمکران...
نه در واقعیت...
خیال میکنم....
دیگر استاد شده ام در این خیال کردن ها...
..........................................................................
ایران جائیست که جمکران دارد...
دوستت دارم ایران....
دهه ی فجر مبارک...
خدا کند به همین زودی ها...دهه ی ظهور را جشن بگیریم...
آخ که چه جشنی میشود...
بس است دیگر بس است ... دویدن و نرسیدن , گشتن و یافت نکردن ...
این رنج مداوم و ممتد بشریت ...
زندان , قفس , ظلمت , ... دیگر بس است
بیایید پرواز کنیم , بیایید اوج بگیریم , بیایید آسمــانی شویم ...
اندکی بیاندیشیم !!
این زندگی بی روح ...این لحظات تهی از یاد او ... این آشفته بازار دنیا ...
بیایید رها کنیم هرچه را که تهی از اوســـت ...
بیایید تجربه کنیم عشـــــــــــق را ... پــاکی را ... دوستــــی را ... محـــبت را ...
دنیای با مـــهدی را ...
مهــــــــــــــــدی آرامش ...
مهــــــــــــــــدی امید ...
مهــــــــــــــــدی هدایت ...
مهــــــــــــــــدی رهایی ...
مهـــــــــــــــــدی پرواز ...
مهــــــــــــــــــدی گلستان ...
مهـــــــــــــــــدی بهـشت ...
مهـــــــــــــــدی ماه ...
من چه هستم بی تو هیچ / من چه دارم بی تو هیچ
خــــــــــــدایا به حـــــــــــق محمدتــــــــــــ (ص) دلـــــــــــ مولایــــــــــمان را از ما راضی و خوشنود نگــه بدار .