ضامن آهو رضا (ع)

قبل تر ها...امام رضا (ع) هرسال دعوتم میکردند...

چند سالی ...اما...خبری نبود...

و من مشتاق تماشای گنبد طلای امام رضا بودم....که گهگاهی از پشت شیشه ی تلویزیون...اشک کُشم میکرد...

دلتنگی بود و دلتنگی...

حرم را که میدیدم دیگر نمیتوانستم خودم نبودم و این اشک بود که دلتنگی ام را فریاد میزد...

تا اینکه...یک پیامک...

شماره ی تلفنی بود...که باید زنگ میزدم چون صاحبش آن سمت خط منتظرم بود....

زنگ زدم...

صدای آقایی پیچید توی گوشم...

ترسیدم و قطع کردم...

و بعد...فکر...کسی که این پیامک را زده که بد من را نمیخواهد...

دوباره زنگ زدم...

و گوش دادم...

اللهم صل علی علی ابن موسی الرضا المرتضی............

شوکه شده بودم...باورم نمیشد...

صدای داخل صحن را با عمق جانم نفس میکشیدم....

و اندکی بعد...مشهد بودم...

دلچسب ترین مشهد عمرم...

شهادت امام رئوف تسلیت باد....