بیا تا جوانم...

بـسـم ربـــــــــ الـنـقـــــــــﮯ ^{عـلـیـهـ الـســــلام}

 

جلوی آیینه ایستاده بود...

و...

موهای سپیدش را میشمرد...

آهی کشید و زیر لب گفت:

آقا...نیامدی...دارم پیر میشوم...

بیا تا جوانم...

میلاد گل سرسبد حضرت سیدالشهداء...حضرت علی اکبر ^{علیه السلام} ...فرخنده و مبارک...

تقدیم به مولایی که این همه سال از ولادتش میگذرد و وقتی قدم به روی چشممان میگذارد...

هنوز جوان است...

 

رجب...میرود...

بـسـم ربـــــــــ الـنـقـــــــــﮯ ^{عـلـیـهـ الـســــلام}

 

ساعات آخر ماه رجب...

دارد میرود...

شاید...سال بعد نباشم...نباشیم...

حیف...

شاید هم باشیم...و...

در محضر امام زمانمان...باشیم...

و با هم زمزمه کنیم...

"حَرِّم شَیبَتی عَلَی النــــــــــار"...

و امام زمان آمین بگوید به دعایمان...

آمـــــــــــــین...

 

سکوت...

بـسـم ربـــــــــ الـنـقـــــــــﮯ ^{عـلـیـهـ الـســــلام}

 

شنیدم...

منتظــــــــــر...هیچ نشانه ای ندارد...

جز اینکه...

با هر صدایی...سرش را برمیگرداند...

در این شلوغ بازار دنیا...خسته شدم از این "سر" گردانیها...

به دنبال "سکــــــــــوت" میگردم...

سکوت عالمگیرتان آقا...

+امام علی النقی علیه السلام:اعتبار مردم در دنیا به مال است و در آخرت به عمل.بحارالأنوار، ج 78، ص 368، ح 3

 

مخاطب خاص

"مخاطب خاص"

برای خیلی ها...خیلی معنا ها دارد...

اما برای من...

مخاطـــــــــب خاص...

یعنی...

سرورم...

مولایم...

روح و روانم...

امام زمانـم...

 

 

خیــــــــــــر...

زیر لب میگویم...

یا مَن اَرجوهُ لِکُــــــــــــلِّ خَیـــــــــــــــــــــــــــــــــر...

و آمدن "شمـــــ♥ـــــا" برایم تداعی میشود...

کُــــــــــــلِّ خَیـــــــــــــــــــــــــــــــــر...

 

بی نور روی ماهت...

پیش از خواب...

وضو گرفتم...

به امید اینکه...

در خواب زیارتتان کنم آقا...

بی اذن تو...

اذنِ نوشتن نمیدهی آقا ؟؟؟

بی اذن شما قلم نخواهد چرخید...

یک لحظه فقط اذن به آهَم بدهید...

مهربانی ارثیست...

پدر مهربانیها-امام زمان روحی فداه-:

ما از اخبار و اوضاع شما کاملاً آگاهیم و هیچ یک از آنها بر ما پوشیده نیست ...

بحار الانوار ج53

جا مانده ام از قافله...

نمیرود از یادم...

سال گذشته...

چنین شبی...

کجا بودم...

هنوز "ببخش آقا..." نبود...

هنوز " کوچکترین منتظر" نبودم...

شاید از همانجا بود...

که من...

کوچکترین منتظر شدم...

و کفشدار "ببخش آقا..." ی عزیزم...

یادم نمیرود...

سال گذشته...

چنین شبی...

نسیم " جمکران" صورتم را نوازش میکرد...

یادم نمیرود...

قرار نبود اصلا بروم...

یکهو...

بی مقدمه...

دعوت شدم...

آنقدر یکهو...

که وقتی چشمم به گنبد افتاد...

باورم نشد...

انگار میان هوا معلق بودم...

فقط وقتی به دیوار مسجد...تکیه دادم...

باورم شد...

چه شب آرزوهایی بود...

یادش به خیر...

یادم نمیرود...

موقع نوشتن نامه...

خودکار نداشتم...

کسی هم نداشت...

با لوله ی خودکاری که کناری افتاده بود...

با چه شوقی...

نامه نوشتم...

با چه شوقی...

یادش بخیر...

کاش که همسایه ی ما میشدی...

گلهای نرگس باغچه مان...

به یک سو...

رو کرده اند...

آقا...

نکند از کنار خانه مان رد شده ای؟؟؟