بهشت و جهنم...

آقای من...

بیراهه همانجاییست که من بودم...

شما مرا به راه آوردید...به لطف خدا...

میدانید...اگر دستم را رها کنید...

دوباره گم میشوم؟؟؟

میدانید...اگر دوباره گم شوم...چه میشود؟؟؟

شاید دیگر فرصت زنده ماندنم نباشد و...آن وقت...

قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَی الْمُتَکَبِّرِینَ (زمر-۷۲)

.................................

همین اول راهی کربلا میخواهم...

توقع زیادیست..میدانم...

اما چه کنم...

میگویند آنجا همه آدم میشوند...من میخواهم آدم شوم...

میشود بطلبی؟؟؟

یعنی یک جای خالی برای من پیدا نمیشود؟

اگر بیایم....چه ها که نمیشود...

آن وقت است که....

ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِینَ (حجر-۴۶)

خدا جانم...

**خدا جانم...

اگر مرا نبخشی....

اگر با دشمنانت همنشینم کنی...

اگر میان من و دوستانت جدایی اندازی...

گیرم که که توانستم عذابت را...جهنم را

تحمل کنم....

اما چگونه بر دوری تو شکیبا باشم؟؟؟**

............

همه ی امید من به داشتن توست....

وقتی همه طردم میکنند...اما میدانم که تو را دارم...

خیالم تختِ تخت است....

تو جبران همه ی نداشته هایم هستی...

پس چگونه میتوانم بر دوری تو شکیبا باشم؟؟؟

+**فرازی از دعای کمیل...