قربون این همه لطف و کرمت امام رضا (ع)...

رفته بود مشهد...

حرم امام رئوف...

دلش هوای غذای متبرک حرم را کرده بود...

کارت دعوت...ولی...نداشت...

دلش را به دریا زد و رفت...

از یکی از مسئولین آشپزخانه مقداری غذا خواست...گفت برای تبرک میخواهد...

ندادندش...

گفت به برگ ریحانی...به تکه نان خشکی هم راضیم...

ندادندش...

گفت:میروم...از امام رضا علیه السلام میگیرم...

هنوز چندقدمی برنداشته بود...

مردی روی شانه هایش زد...

برگشت...

- بیا...این غذای متبرک حرم است...برای حاجتم دعا کن...

با چشمان پر از اشکش گنبد طلا را تار دید...

و تعظیم کرد و رفت...