نسیم خنکی میوزد...
حجابها کنار میرود...
بوی سیب میپیچد...
گنبدی با پرچم سرخ نمایان میشود...
......................................................
اینها همه خیال بود...
خیال کردنش رایگان است...ولی یک دنیا می ارزد...
فقط کافیست چشمانت را ببندی...
بسم الله...
السلام علیک یا اباعبدالله...
دل تنگم آقا...
بیشتر عاشقش میشوی...
میدانی که دو فرشته همراه ما هستند...
اعمالمان را میبینند و مینویسند...
حالا بگو ببینم...میدانستی بعضی از اعمال ما از دید این فرشته ها پنهان است؟؟؟
و فقط خداست که از آنها آگاه است؟؟؟
میدانی چرا؟؟؟
که اگر روزی توبه کردی و خدا بخشید...رازی بماند برای همیشه بین خودت و او...که چه ها کرده بودی...
این حقیقت ستار العیوبی خداست...
آخ...خداجانم...شرمنده از همه ی بدیهایم...شرمنده به خاطر همه ی غفلتهایم...شرمنده...
پ.ن:
«إِلَهِی وَ سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتِی قَدَّرْتَهَاوَ....أَنْ تَهَبَ لِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ کُلَّ جُرْمٍ أَجْرَمْتُهُ و....وکُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِإِثْبَاتِهَا الْکِرَامَ الْکَاتِبِینَ الَّذِینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ مَا یَکُونُ مِنِّیوَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوَارِحِی وَ کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیَّ مِنْ وَرَائِهِمْوَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِیَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِکَ أَخْفَیْتَهُ وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ ...»
فرازی از دعای کمیل
ترجمه: اى خداى من و سید من از تو درخواست مىکنم به مقام قدر (و آن قدرت ازلى) که مقدرات عالم بدان کردى و ....که مرا ببخشى و در گذرى در همین شب و همین ساعت هر جرمى ....و هر بد کارى که فرشتگان عالم پاک را مأمور نگارش آن نمودهاى که آن فرشتگان را به حفظ هر چه کردهام موکل ساختى و شاهد اعمالم با جوارح و اعضاى من گردانیدى و فوق آن فرشتگان تو خود مراقب من و شاهد و ناظر بر آن اعمال من که از فرشتگان هم به فضل و رحمتت پنهان داشتهاى همه را ببخشى
پ.ن:ولی حجت خدا،امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ناظر است بر همه ی اعمالمان...همه ی همه ی اعمالمان...کمی به فکر دلش باشیم...
میشود خانه خراب کن...
این را بدان...اشکهایت وقتی برای کسی جز خدا باشد هم...انگار از مسیر خودش خارج شده...
سیل میشود و امیدت را...ایمانت را میبرد با خودش...
غم دنیا را نخور...سخت است در ابتدا...
اما...کافیست به غربت امام زمانت (عج) یک لحظه...فقط یک لحظه فکر کنی...
دلیل محکم پیدا کن برای اشکهای گرانبهایت...نگذار بی بها...هدر شوند...
حرم امام رئوف...
دلش هوای غذای متبرک حرم را کرده بود...
کارت دعوت...ولی...نداشت...
دلش را به دریا زد و رفت...
از یکی از مسئولین آشپزخانه مقداری غذا خواست...گفت برای تبرک میخواهد...
ندادندش...
گفت به برگ ریحانی...به تکه نان خشکی هم راضیم...
ندادندش...
گفت:میروم...از امام رضا علیه السلام میگیرم...
هنوز چندقدمی برنداشته بود...
مردی روی شانه هایش زد...
برگشت...
- بیا...این غذای متبرک حرم است...برای حاجتم دعا کن...
با چشمان پر از اشکش گنبد طلا را تار دید...
و تعظیم کرد و رفت...
دریچه های قلبم گرفته بود...
با ورودتان باز شد...
خوش آمدی مهدی جان...
پ.ن:عشق فقط یک کلام
مهدی صاحب زمان
یک دوست خوبت را یک طرف...
از کودکی هر جا بودم...
خدا برایم دوست خوبی فرستاد که مرا به خودش نزدیکتر کند...
دبیرستان...دانشگاه...
و حتی همین جا..."ببخش آقا"...
امروز یکی از دوستهای خوبم مرا جائی برد...که خیلی جای همه تان خالی بود...
یک امام زاده ی با صفا...به نام "امام زاده معصوم علیه السلام"...
از نوادگان امام محمدباقر علیه السلام...
زیارتمان کمتر از نیم ساعت طول کشید...اما...بی نهایت لذت بخش بود...
و یک چیزی که مرا تمام مدت به خودش جذب کرده بود و چشم از آن برنمیداشتم...
یک نوشته بود...
السلام علیک یا بقیه الله...
با خطی خوش به رنگ سبز...
عکسش را گذاشتم...گوشه ی سمت راست...
جای همه خیلی خالی بود...
دلم میخواهد فراموشی بگیرم...
همه را از یاد ببرم...
همه چیز و همه کس را...
فقط شما را یادم باشد
و هرکس بالای سرم آمد...بگویم...
من یوسف زهرا(س) را میخواهم...
آقای خوبی ها..
آقای پاکی ها...
آقای من...
شرمنده ام مثل همیشه...
دیگر تکراری شده ام...
میدانم دلگیرت میکند جاری شدن نامت بر زبان همچون منی...
ولی چه کنم...
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم...
میشود رحمی؟؟؟
میشود معجزه فرمایی...آدمم کنی؟؟؟
انسانم آرزوست...
نمیدانم تبریک بگویم این شب عزیز را...
یا غصه هایتان را اشک بریزم...
آقای من...
این دل من...میشود درمانش کنی؟؟؟
یادتان می آید شب نیمه شعبان...عیدی دادید؟؟؟
میشود امشب هم لطفی ؟؟؟
ای کاش...
یک سال دیگر هم گذشت از غیبت تو...
آقا می آیی یا بمیرم از غم تو...
یعنی شود سال دگر این عید پرنور...
من باشم و منعم شوم در محضر تو...
کوچک شما کوچکترین منتظر
